Er bestaat een mogelijkheid dat een vertrouwenspersoon binnenkort verplicht wordt in organisaties. De tweede kamer debatteert daar in de eerste week van februari over en het wetsvoorstel ligt al klaar. Hierom lijkt het ons een goed idee om nog eens op een rijtje te zetten wat de voordelen zijn van een extern vertrouwenspersoon vs een intern vertrouwenspersoon. Nog niet duidelijk is namelijk in welke vorm een vertrouwenspersoon eventueel verplicht gaat worden. Worden organisaties en bedrijven straks verplicht om een extern vertrouwenspersoon aan te sluiten of mogen zij kiezen wat hun voorkeur heeft?

 

Laten we eerst eens op een rijtje zetten wat deze termen precies inhouden:

  • Een extern vertrouwenspersoon is een vertrouwenspersoon die onafhankelijk van de organisatie werkt. Een extern vertrouwenspersoon wordt door de organisatie aangesteld maar werkt daar verder niet voor.
  • Een intern vertrouwenspersoon is een vertrouwenspersoon die naast zijn of haar werk als vertrouwenspersoon ook werkzaam is in een andere functie binnen de organisatie. Dit kan in principe elke functie zijn.

 

Wat is het meest wenselijk en waarom?


Bij voorkeur zijn er in een organisatie zowel een interne vertrouwenspersoon als een externe vertrouwenspersoon beschikbaar voor medewerkers. Zo hebben medewerkers de meeste keuze. Echter is dat om wat voor reden dan ook niet mogelijk? Dan is alleen een externe vertrouwenspersoon te verkiezen boven enkel een interne vertrouwenspersoon.

De externe vertrouwenspersoon kan namelijk als enige echte onafhankelijkheid waarborgen. Wanneer je medewerkers alleen toegang geeft tot een interne vertrouwenspersoon dan is de kans groot dat dit iemand is die de medewerker linksom of rechtsom wel kent. En er is een grote kans dat dit toch niet veilig voelt. Daarbij, wat als blijkt dat deze interne vertrouwenspersoon nou net goede collegiale banden onderhoudt met degene over wie een klacht gaat? Het is voor interne vertrouwenspersonen lastiger om neutraal te blijven. Zelfs al werkt deze medewerker niet op een afdeling als HR of op een invloedrijke positie. Het blijft aan het eind van de dag een collega met wie men op ander moment misschien weer om tafel moet.

Daarbij hebben interne vertrouwenspersonen vaak niet de expertise en kennis die externe vertrouwenspersonen hebben. Als zij al een opleiding gehad hebben is dit vaak alweer even geleden en omdat zij over het algemeen niet op regelmatige basis gesprekken voeren zakt deze kennis logischerwijs ook eerder weg.

 

Oftewel..

Door zowel de interne als externe optie aan te bieden aan je werknemers zorg je voor een goede balans en een mooie keuzemogelijkheid. Medewerkers kunnen naar iemand stappen die zij kennen als ze iemand zoeken die de organisatie door en door kent, maar hebben altijd de optie om naar iemand toe te gaan als ze graag willen dat de onafhankelijkheid garandeert wordt. Dit vult elkaar dan mooi aan.

Denk jij dat het aanstellen van een vertrouwenspersoon verplicht gaat worden voor organisaties? En zo ja, in welke vorm? Op 9  februari (vandaag) stemt de Tweede Kamer over dit wetsvoorstel.